"Ο Τάσος": Πάππου προς πάππου ζαχαροπλαστική με παράδοση, ιστορία & ποιότητα.

Στο γλυφαδιώτικο πάνθεον, μεσουρανεί από το 1955 ο “Τάσος”, όποτε κι ο ζαχαροπλάστης Αναστάσιος Κοιτίδης ξεκίνησε το επαγγελματικό του ταξίδι από τον παλιό κινηματογράφο «Αριάν». Φτιάχνοντας λίγα και καλά γλυκίσματα της εποχής όπως τουλούμπες, σάμαλι και κοκ, αλλά και την iconic τυρόπιτα με ζύμη κουρού, ο κύριος Τάσος δημιούργησε φανατική πελατεία και μεταφέρθηκε το 1971 στο δικό του μαγαζί, στην τωρινή διεύθυνση στη Μαραγκού. Στην κοσμική Γλυφάδα του τότε, κανείς – επώνυμος ή ανώνυμος – δεν έμεινε ασυγκίνητος από τη μαεστρία του στη γεύση. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, ηθοποιοί και jet setters, όλοι περνούσαν το κατώφλι του, κι όλοι πίνανε νερό στ’όνομά του.

“Βαμμένος” Πανιώνιος και ένθερμος οπαδός της ομάδας της Σμύρνης, ο κύριος Τάσος εμπνεύστηκε από μια σημαντική νίκη το γλυκό που θα τον έκανε ουσιαστικά και θρύλο στην ελληνική ζαχαροπλαστική, τα “νεγράκια“, τα οποία και ονόμασε έτσι προς τιμήν του αγαπημένου του ποδοσφαιριστή, Νέγρη. (Η “τρέλα” του με την ομάδα δεν σταμάτησε βέβαια εκεί, αφού οι στολές των υπαλλήλων του ακόμα και σήμερα είναι κυανέρυθρες…) Ο γλυκήτατος κύριος Τάσος, που έπαιζε τάβλι με την Άτζελα Δημητρίου όταν τελείωνε το πρόγραμμά της στη Νεράϊδα, δεν είναι πια ανάμεσά μας, αλλά η κληρονομιά των προϊόντων του συνεχίζεται από τον εγγονό του, επίσης Τάσο, που σαν καρμική, συμπαντική συνέχεια του παππού του, επέστρεψε μετά από τις σπουδές του στην Ελβετία και κρατά πλέον τα ηνία της επιχείρησης.

Στο ιστορικό μαγαζί βρίσκει κανείς λίγα αλλά προσεγμένα προϊόντα, όλα χειροποίητα και ημέρας, όπως παραδοσιακά σιροπιαστά (μπακλαβάς, καταΐφι, γιαουρτόπιτα), παγωτό, γρανίτες, που μπορεί να απολαύσει και στα παγκάκια του όμορφου εξωτερικού χώρου (ο παππούς Τάσος δεν επέτρεπε στους πελάτες να τρώνε μέσα για να μην κάνουν ψίχουλα!) Τα “νεγράκια” κι οι μοναδικές του τυρόπιτες, με φέτα από την αρχαία Ολυμπία, συνεχίζουν να είναι best sellers, μισό αιώνα μετά. Οι τυρόπιτες ζυμώνονται, γεμίζονται και φουρνίζονται όλη μέρα στο ανοιχτό εργαστήριο (που ήταν πρωτοποριακή ιδέα του παππού) και πωλούνται κατευθείαν από το ταψί, αφού βγαίνουν ζεστές ανά είκοσι λεπτά.

Και κάπως έτσι, συνεχίζεται μια παράδοση που αγαπήθηκε απ΄όλη την Αθήνα και που πλέον αγγίζει τα όρια του μύθου… Στις ίδιες μηχανές, στους ίδιους φούρνους, με το ίδιο χειρόγραφο συνταγολόγιο του παππού και την ίδια απαράμιλλη ποιότητα.